Sombor je slobodan kraljevski grad od 17. februara 1749. godine.

1891. godine završeno je asfaltiranje prve ulice i trotoara u Somboru. Prva ulica koja je dobila savremeni kolovoz bila je Pariska.
• Prema popisu iz 1852. godine, Sombor je imao 22.363 stanovnika, Novi Sad 19.000, a Beograd 18.860.

•Sombor je 1929. godine bio domaćin prve jugoslovenske poljoprivredne izložbe. Tu izložbu inicirao je i organizovao Ervin Vamošer, istaknuti somborski privrednik. Može se reći da je to bila preteča današnjeg Sajma poljoprivrede u Novom Sadu.

•1256. godine prvi put se u dokumentima pominje reka Mostonga. Ponovo se pominje 1497. godine kada je kod Bača bilo regulisano njeno korito. Reka je bila duga 80 kilometara, tekla je od Sombora između Prigrevice, Stapara, pored Doroslova, Srpskog Miletića iza Odžaka i Deronja. Na jednom njenom ostrvu podignuta je u 13. veku tvrđava Bač.

•1894. godine u Somboru je rođen Geza Barci, znameniti mađarski lingvista i peštanski akademik. Naročito mu je značajno delo: Mađarski etimološki rečnik. Izabran je za člana Mađarske akademije nauka, nosilac je Košutove nagrade, jedne od najznačajnijih u Mađarskoj. Umro je u Budimpešti 1975. godine.

•1750. godine postavljen je kamen temeljac zgrade Bačko - bodroške županije. Uz kamen temeljac su postavljena dva srebrna novčića, delić jerusalimskog krsta sa raznim relikvijama i druge simbolične vrednosti. Iako je kamen temeljac postavljen na tom mestu nije podignuta zgrada Županije. Po svemu sudeći kamen temeljac postavljen je nasuprot današnje crkve Svetog Trojstva, na mestu gde je sada Istorijski arhiv.

•Geolog Đorđe Bakić, rođeni Somborac, pronalazač je grafita.

•1885. godine u Somboru je rođen Imre Fraj, numizmatičar i kolekcionar. Bio je u vezi sa londonskim, pariskim, rimskim i vatikanskim muzejima. Zaveštao je Gradskom muzeju u Somboru svoju zbirku sa 12 hiljada raznovrsnog starog novca, među kojima ima i jedinstvenih i u svetu izuzetnih rariteta, pa arheološku zbirku sa 1224 predmeta i biblioteku sa 1200 stručnih knjiga.

•20. jula 1697. godine u Somboru je boravio vojskovođa Eugen Savojski sa 70 hiljada austrijskih vojnika, koji su krenuli u boj sa Turcima. Boravak Eugena Savojskog ostao je u uspomeni po Malom Beču, naselju koje je danas predeo sa desne strane puta Sombor - Bezdan, čim se pređe železnička pruga kod Strilića.

•1791. godine car Leopold II naredio je da se sve škole nacionalnosti na području Sombora nikako ne ukidaju, nego da ranije postojeće normalne škole nastave s radom. Tako treba i jevrejsku, kao i škole koje su iz bilo kakvih razloga prethodnim odlukama ukinute, sačuvati i pružiti im sve uslove za rad

•1876. godine rođen je Ernest Bošnjak, neimar jugoslovenske kinematografije, prvi snimatelj, reditelj i producent. San mu je bio da od Sombora napravi Holivud - zamalo mu je i uspelo. 1906. u Somboru otvara bioskop. Uoči I. Svetskog rata sagradio je zgradu za svoj bioskop „Arena” - današnja „Zvezda” u Pariskoj ulici.

Pesmu „U tom Somboru”, napisao je Blaško Marković.

•Prema popisu iz 1852. godine, Sombor je imao 22.363 stanovnika, Novi Sad 19.000, a Beograd 18.860.

•Svratište „Kod lončića” otvoreno je 1866. godine. Najstariji ugostiteljski objekat postoji i danas.

Osnivač „Ikarbusa” je Dimitrije Konjović, pilot, pomorski oficir i čuveni srpski industrijalac. Rođen je 1888. u Stanišiću kod Sombora u porodici učitelja Pavla Konjovića. Njegov stariji brat bio je ugledni srpski kompozitor Petar Konjović, a brat od strica poznati slikar Milan Konjović.

19. septembra 1697. godine Turci su bez borbe napustili Sombor nakon skoro 150 godina boravka u gradu.

1864. godine u Somboru je završena izgradnja jevrejske sinagoge. Građena je u Gornjoj varoši, blizu Male pravoslavne crkve. Sada je u sinagogi sedište JKP „Čistoća”!

Prva filijala Vojvođanske banke je osnovana davne 1868. godine u Somboru.

Pariska ulica u centru Sombora prva je asfaltirana ulica na Balkanu.

1779. godine je tadašnja vlast, radi zaštite građana koji su živeli na brojnim izolovanim salašima gde su bili izloženi napadima, naredila urbanizaciju salaša. Tu urbanizaciju vlast će pomagati izgradnjom ušorenih salaških naselja bližih glavnim putevima.

1895. godine somborski list na mađarskom jeziku „Bačka” zabeležio je da je 29. januara u Somboru prosvetlela elektrika. Nije ceo grad bio osvetljen, za to će se pričekati još koju godinu, ali elektrika je zasvetlela u novoizgrađenom mlinu „Eksport”, nedaleko od Železničke stanice. To je danas stari pogon Metaloprerađivačke industrije „Bane”.

Somborci su 2. jula 1748. godine Beču uputili 150 hiljada forinti, što je bio procenjeni iznos o mogućnostima stanovnika grada, na osnovu čega bi grad dobio status slobodnog kraljevskog grada.

Somborska pijaca stara je 190 godina. Davne 1820. godine Ištvan Estergomi, tadašnji senator Grada i predsednik Katoličke crkvene opštine, predložio je da se „male pijace” do Župnog dvora i na ovoj strani od Gradske kuće, zaokruže i ograde lancima. U tu svrhu Katolička crkvena opština doznačila je 292 forinte, a i sam Estergomi je snosio deo troškova. Tako su nastale „Pijace u lancima”, pošto su između 25 crvenkastih mramornih i onižih stubova, neki su i danas sačuvani, postavljeni lanci koji su između stubova razapeti. Zbog ove investicije dugo vremena je naplaćivana pijačarina pripadala crkvi.

7. januara 1974. godine umro je Nandor Helenberger, jedan od najistaknutijih atletičara u godinama pre prvog svetskog rata. Nandor Helenberger je jedan od prvih članova Radničkog sportskog udruženja, osnovanog 1912. godine. Bio je trkač na srednje pruge, u kratkoj sportskoj karijeri, za dve godine, učestvovao je na dvadesetak trka i uvek bio pobednik! Bio je rekorder Austro-ugarske na milju, sa rezultatom 4 minuta i 28 sekundi. Za vreme jednog takmičenja u Budimpešti u toku dana nastupio je u četiri trke na srednjim prugama i svaki put pobedio, što nije do tada zabeleženo!

1853. godine u Doroslovu je rođen Čihaš Bene, znameniti gradonačelnik Sombora. 1887. godine izabran je za gradonačelnika. Za vreme njegovog službovanja Sombor je ozelenjen, tada je počelo popločavanje ulica i nasipanje najnižeg dela Sombora, takozvanih Mlaka. Bolovao je od tuberkuloze. Danas njegovo ime nosi ulica na periferiji grada. A bilo bi lepo dići mu spomenik! Umro je u Somboru 1893. godine od tuberkuloze.

1876. godine rođen je Ernest Bošnjak, neimar jugoslovenske kinematografije, prvi snimatelj, reditelj i producent. San mu je bio da od Sombora napravi Holivud - zamalo mu je i uspelo. 1906. u Somboru otvara bioskop. Uoči I. Svetskog rata sagradio je zgradu za svoj bioskop „Arena” - današnja „Zvezda” u Pariskoj ulici.

1885. godine u Somboru je rođen Imre Fraj, numizmatičar i kolekcionar. Bio je u vezi sa londonskim, pariskim, rimskim i vatikanskim muzejima. Zaveštao je Gradskom muzeju u Somboru svoju zbirku sa 12 hiljada raznovrsnog starog novca, među kojima ima i jedinstvenih i u svetu izuzetnih rariteta, pa arheološku zbirku sa 1224 predmeta i biblioteku sa 1200 stručnih knjiga.

11. novembra 1869. godine iz Subotice je u Sombor stigao prvi voz. Sombor je tada postao jedno od najvećih železničkih raskršća.
• 1893. godine proradila je prva telefonska centrala u Somboru.

27. septembra 1868. godine osnovana je u Somboru prva bankarska ustanova. Predsednik banke bio je Jožef Bartal. Akcije u vrednosti od 30 hiljada forinti uzelo je 126 građana. Ustanova je od svog početka vrlo dobro poslovala.

Somborska pijaca stara je 190 godina. Davne 1820. godine Ištvan Estergomi, tadašnji senator Grada i predsednik Katoličke crkvene opštine, predložio je da se „male pijace” do Župnog dvora i na ovoj strani od Gradske kuće, zaokruže i ograde lancima. U tu svrhu Katolička crkvena opština doznačila je 292 forinte, a i sam Estergomi je snosio deo troškova. Tako su nastale „Pijace u lancima”, pošto su između 25 crvenkastih mramornih i onižih stubova, neki su i danas sačuvani, postavljeni lanci koji su između stubova razapeti. Zbog ove investicije dugo vremena je naplaćivana pijačarina pripadala crkvi.

Iz 1862. godine potiče pojam Platoneum. Bački vladika Platon Atanacković, jedan od najznamenitjih ljudi rođenih u Somboru, osnovao je zadužbinu ovog imena, iz koje će se svake godine po osam učenika somborske učiteljske škole stipendirati. Fondom „Platoneum” upravljala je Srpska pravoslavna crkvena opština u Somboru, koja je u fond uplaćivala iznos sredstava koji je do tada uplaćivan za potrebe održavanja vladičinog dvora i vladičanstva.

1880. godine o somborskom časopisu „Rodoljub” objavljeno je da... „Stojanović, slikar ovdašnji javlja poštovanom opštinstvu da zagreva svakog sveca, četvrtka i nedelje slikarsku radionicu svoju; upozorava na snimanje s emulsijom, što je vrlo praktično za slikanje dece, mada ova bila nestašna kako mu drago; izrađuje po fotografiji moleraj svake vrste, a osobitoj pažnji preporučuje svoje molovane i u vosku utopljene hromofotografije, koje će se skorim moći videti po svim mojim izlozima. Uveličava manje fotografske slike do prirodne veličine i precrtava ih kredom. Sve to radi čisto i lepo, a kraj toga jeftino kao niko do sada u ovom mestu.” Tako je u Somboru najavljen rad prvog profesionalnog fotografa, davne 1880. godine.

26. januara 1804. godine u Somboru je rođen Samuilo Maširević, koji je 1853. godine izabran za vladiku u Temišvaru. Jedanaest godina nakon toga postao je patrijarh srpski. Za vreme dok je bio patrijarh, Maširević je u Sremskim Karlovcima 1864/65. godine predsedavao Srpskom narodnom crkvenom saboru, kada je ustrojeno novo ustrojstvo Karlovačke mitropolije. Ovo ustrojstvo potvrdio je i car Franja 1868. godine i bilo je na snazi više od 60 godina.

28. januara 1898. godine u Somboru je rođen Milan Konjović, jedan od najvećih srpskih slikara, akademik. Studirao je slikarstvo u Pragu, Beču i Parizu gde je proveo nekoliko godina. Veliki broj svojih radova darovao je rodnom Somboru, gde je i njegova galerija. Milan Konjović umro je u Somboru 20. oktobra 1993. godine.

1480. godine na našem području spominje se naselje Hajsentlerinc, odnosno Sentlerinc. To mesto je po značaju bilo odmah iza Bodroga, ali je nestalo, kao i Bodrog, bez traga. Neki ga traže na području današnjeg Đurđina, kod Rančeva i Bilića na putu prema Svetozaru Miletiću, uz pretpostavku da bi miletićka Kalvarija mogla biti uži deo naselja. Hajsentlerinc je nestao u vreme mađarske seljačke bune Dože Đerđa 1514. godine.